Rozdział 1
Pierwsze spotkanie
Drogi Pamiętniku,
Wczorajszy dzień nie zapowiadał się ciekawie: poranna toaleta, śniadanie, wyjście do szkoły...Powrót ze szkoły. Następnie odrabianie pracy domowej, obowiązki domowe...
Około godziny 21 znalazłam wreszcie trochę czasu. Z braku pomysłów, postanowiłam obejrzeć coś w telewizji. Znudzona skakałam po kanałach...Dziesiątki reklam, jakaś kiczowata komedia romantyczna, kiepski film akcji...Po półgodzinnym nicnierobieniu, wreszcie znalazłam coś odpowiedniego. "Pamiętniki Wampirów". Mój ulubiony serial właśnie się zaczynał, więc byłam wniebowzięta. Tak!
Nie wiem jak to się stało, ale chyba z powodu zmęczenia, po jakiejś półgodzinie zasnęłam. Kiedy otworzyłam oczy, nie byłam już w mojej małej ciasnej sypialni.
Spojrzałam na zegarek, który miałam na ręku...Jest dziesiąta?! Ale jak...A tak w ogóle to gdzie ja jestem?!
-Elena! - wyrwał mnie z zamyślenia głos jakiejś dziewczyny. -Szybciej, bo spóźnimy się do szkoły!
-Mówisz do mnie?- odpowiedziałam.
-A niby do kogo? Ile jeszcze dziewczyn, mających tak na imię stoi w pobliżu?
-Ale, ale...ale ja...ja nie jestem Elena.
-Jak to nie, głuptasie. Chyba się nie wyspałaś.- Odrzekła dziewczyna, po czym pokazała mi lusterko. Ogarnęło mnie niesamowicie dziwne uczucie, które mogę nazwać zdziwieniem. Nie byłam już tą samą osobą, co wczoraj. Moje odbicie ukazywało ciemnowłosą piękność o czarnych oczach, która nieśmiało spogląda spod wachlarza długich czarnych rzęs.
-Czy ja cię znam.-Zapytałam.
-Co się dzisiaj z tobą dzieje.-Zdenerwowana, odpowiedziała.-To ja, Bonnie. Nie poznajesz mnie?
Wczorajszy dzień nie zapowiadał się ciekawie: poranna toaleta, śniadanie, wyjście do szkoły...Powrót ze szkoły. Następnie odrabianie pracy domowej, obowiązki domowe...
Około godziny 21 znalazłam wreszcie trochę czasu. Z braku pomysłów, postanowiłam obejrzeć coś w telewizji. Znudzona skakałam po kanałach...Dziesiątki reklam, jakaś kiczowata komedia romantyczna, kiepski film akcji...Po półgodzinnym nicnierobieniu, wreszcie znalazłam coś odpowiedniego. "Pamiętniki Wampirów". Mój ulubiony serial właśnie się zaczynał, więc byłam wniebowzięta. Tak!
Nie wiem jak to się stało, ale chyba z powodu zmęczenia, po jakiejś półgodzinie zasnęłam. Kiedy otworzyłam oczy, nie byłam już w mojej małej ciasnej sypialni.
Spojrzałam na zegarek, który miałam na ręku...Jest dziesiąta?! Ale jak...A tak w ogóle to gdzie ja jestem?!
-Elena! - wyrwał mnie z zamyślenia głos jakiejś dziewczyny. -Szybciej, bo spóźnimy się do szkoły!
-Mówisz do mnie?- odpowiedziałam.
-A niby do kogo? Ile jeszcze dziewczyn, mających tak na imię stoi w pobliżu?
-Ale, ale...ale ja...ja nie jestem Elena.
-Jak to nie, głuptasie. Chyba się nie wyspałaś.- Odrzekła dziewczyna, po czym pokazała mi lusterko. Ogarnęło mnie niesamowicie dziwne uczucie, które mogę nazwać zdziwieniem. Nie byłam już tą samą osobą, co wczoraj. Moje odbicie ukazywało ciemnowłosą piękność o czarnych oczach, która nieśmiało spogląda spod wachlarza długich czarnych rzęs.
-Czy ja cię znam.-Zapytałam.
-Co się dzisiaj z tobą dzieje.-Zdenerwowana, odpowiedziała.-To ja, Bonnie. Nie poznajesz mnie?
Część 2 będzie za jakiś czas. Jak widzicie zainspirowałam się serialem "Pamiętniki Wampirów".
